Toespraak Vorst Bart
Zondag 03-03 was in de Oostrumse kerk de traditionele carnavalsmis met mooie woorden van Vorst Bart.
Karklingels en Karklingelinnekes,
Ut urste wat ien meej op kwaam beej zwart-wit, en méschien beej òllie ok, was: daenk nie zwart, daenk niet wit, daenk niet zwart-wit, maar ien de kleur van òw hart. Schot vur ope doel zudde zegge, mar toch iets um uut te lichte daenk ik..
Ut kumt nog veuls te duk vur dat meense zwart-wit kiēke of ândere meense ien hökskes plátse. Urges zit ut ok ien òs systeem en vergemekkelekt ut òs laeve ok. Ge mugt beejvurbild van en kassière verwaachte dat ze kan raekene en dat ze òw ut juuste bedrag terug geft.
Waor ik persoeënlek wat moeite mit heb zien ândere vörme van zwart wit daenke. Beejvurbild òp basis van uuterlek, áfkòmst, cultuur, geaardheid of geluuëf. Nie iedere moslim is terrorist, nie iedere voetballer is hetero. Nie iedere vrachtwagechauffeur reejt asociaal. Nie ieder Chinees kiendje het Chinese elders.
En nie ieder kiendje mit korts het en griepje. En dat heb ik látst van dicht beej mit gemákt helaas. De huusarts stuurde Willem terug nor huus mit Doris want ze haaj en griepje. Ònder ut mom van: göt wel aover. Willem vuulde zich nie goēd beej de beslissing van de huusarts. Heej ging terug nor de huusarts mit en dudelek doel vur oeëge. Heej kwaam beej enne ândere huusarts binne en eiste en baeter ònderzuuk. Ut bleek dat heej geliek haaj. Zien gevuul was goēd, ut klopte nie. Ze ginge dur nor de kienderarts en kwame zoeë uutaendelek op de ientensive care teraecht! Doris haaj en zwaor virus ònder de leeje en mòs ien slaop werre gehâlde vur en zó goēd meugelek herstel. Ik kan òw vertelle dat dat d’r iendrukwekkend uutziet.
Ge lopt die kamer ien, groeët bed, klaen megje, veul slengskes mit medicatie en voeding. Gepiēp um òw hin. Dur ientensiēve en professionele zörg is ze d’r wér baove òp gekòmme. Zoeë heb ik en goēd vurbeeld gezien van dat op de ientensive care niks zwart wit is, alles is situatie áfhankelek. Ut waerk wat die meense doēn is òntzettend knap en dankbaar.
Um efkes terug te stappe nor ut zwart-wit daenke zaat ik meej látst áf te vraoge hoe ut d’r uut zeuj ziēn as weej vuroeërdieële áchter òs zun laote? Zeuj d’r nie mér gepest werre? Zeuj d’r gén zinloos geweld mér zien? Zeuj hieël Nederland vastelaovend vieëre? En zeuj hieël Nederland dan mit òs ut fieëstgedruus ienspringe de kòmmende daag, wor weej de boel de boel laote en vurral veul kleur ziēn, hieël veul kleur.
Áfhankelek van d’n tied van d’n dág ziede die kleur wazeg of juust schaerp, mar dat we ze ziēn en d’r van gón geniete is vreej zeker. Laote we vurdat we dat doēn hier nog efkes stilstaon beej degene die um welke reeje dan ok de kòmmende daag dees kleure zun wille ziēn, mar dat nie kunne. Ut stilstaon beej ut feit dat wat weej hebbe nie vanzellefspraekend is, is en baetere vörm van zwart-wit daenke as ge ut meej vraogt.
